- images
- installation
- captions
- artist statement
- essays
Death
[Śmierć]
Palestyna, 2011–2012
z serii
68 fotografii,
38 x 57 cm; 57 x 38 cm; 66.7 x 100 cm; 100 x 66.7 cm; 100 x 150 cm,
odbitki barwne
Nie wrócę, dopóki nie zasadzę swojego raju na ziemi, albo nie skoszę raju w niebie, albo dopóki nie umrę, albo dopóki wszyscy razem nie umrzemy.
Ghassan Kanafani
Praca odwołuje się do walki o uznanie, która stała się widoczna podczas drugiej intifady — palestyńskiego powstania przeciwko rządom kolonialnym na terytoriach okupowanych przez Izrael od 1967 roku. Druga intifada, trwająca od 2000 do 2005 roku, spowodowała śmierć wielu tysięcy Palestyńczyków.
Death [Śmierc]́ ukazuje niektóre z form, w jakich "reprezentowani" są ci, których już nie ma: palestyńscy bojownicy polegli w wyniku stawiania zbrojnego oporu atakom ze strony Izraela; ludzie zabici w różnych okolicznościach przez izraelskich żołnierzy (szahidzi i szahidki); bojownicy polegli w wyniku przeprowadzenia ataku, który musiał zakończyć się ich śmiercią, w tym mężczyźni i kobiety detonujący ładunki wybuchowe na własnym ciele w celu zabicia wielu Izraelczyków (istishhadi, istishhadiya), a także więźniowie. Ci ostatni jako jedyni żyją, jednak większość, jeśli nie resztę życia mają spędzić w niewoli. Przedstawienia te mogą odnosić się do każdego, kto stracił życie z powodu okupacji Palestyny przez Izrael — męczennika lub męczenniczki.
Praca ukazuje ograniczony zakres środków, za pomocą których reprezentowani są męczennicy i więźniowie w zamkniętym otoczeniu Nablusu i jego okolic z obozami uchodźców: pocztówki i napisy na murach, obrazy, zdjęcia, plakaty i inne elementy upamiętniające w domach rodzin męczenników oraz groby z pamiątkowymi napisami, czasem ozdobione także wizerunkami zabitych i ich rzeczami osobistymi. W przypadku więźniów są to także ich listy oraz pamiętniki — osobiste, jeśli nie brać pod uwagę więziennej cenzury. Wszystkie te formy reprezentacji są wykorzystywane przez rodziny i przyjaciół poległych, jak również stowarzyszenia walczących.
Kwestia śmierci nie jest sprawą umarłych, ale tych, którzy żyją.
Ghassan Kanafani